از مجموعهء «سه پله تا شکوه»

مگر قايقت به گل نشسته

برای کيوان علائی              

مگر قايقت به گل نشسته

                            کيوان

که نمی پرسی

از اين باران که در من می بارد

و از اين بانو که هنوز بوی فردا دارد؟

 

عينکت را بزن

                 کيوان!

در اين تاريکی

خورشيد ما هنوز در تنورهای شبانه می سوزد.

 

کفش هايت را بپوش

                       کيوان!

که غريبی راه دراز دارد

و تا مغرب خاوران

                       هفت دريا

                                  راه است.

***

سلام کيوان!

بريز کيوان!

بگو!

از آن همه اندوه

که بر صندلی های زرشکی می نشيند و

                                            پير می شود

از آن همه جرأت

که گردهء سپيده ای ست، زير زبان های قفل

از آن همه حيرت

که بر دريا مسافر است.

***

فاش می شوی

بی آنکه سخن گفته باشی

مثل آسمان

که چون چشم بگشائی

بر تو خواهد باريد

مثل غريبگی

که پلی ميان دلهره و آرزو ست.

 

سلام کيوان!

اينجا

شب به آسانی نخواهد گذشت!

                                     1367   

 

از ميان شعرهای

اسماعيل نوری علا

خانه:

فارسی   ـ    انگليسی

تماس:

esmail@nooriala.com

Fax: 509-352-9630

پويشگران