از مجموعهء «سه پله تا شکوه»
به خو گرفتنگاه ِ عمر
به خوگرفتنگاه ِ عمر
اندوه را ببين
که پاورچين پاورچين، پير و عصا زن
از کوچهء ما می گذرد
و بر رهگذارش
خاره سنگ های ِ کهن
مويه می کنند...
بر فرش ِ کوچه
ستاره هامان را ببين
که لابلای ِ گـِل و لای
می درخشند و تيلهء کودکان ِ ولگردند...
بر کتاب ِ دست هايم ببين
که راه ها، همه، از بهمنگاه و گردنه گذشته اند
و به سوی ِ بيشه زاری می روند
که در عطر ِ گل ِ زرد
غروب کرده است.
تصويرهای ِ پريشانم را
در آينه ای تماشا کن
که بر ديوار ِ خرسندی آويخته ای
و کودکان هراسيده را
بذر ِ لبخندی هديه کن
تا از اجتماع ِ مردان ِ توطئه
با غرور و سربلندی بگذرند.
تصويرهای ِ پريشان ِ مرا
در قابی از اعتماد بياويز
تا ديوارهای ِ کوچه فرو ريزند
و اندوه ِ پير
لـَختی بياسايد.
بيا... بيا...
عصايم را ببين
که بر سر ِ رف گـُل می کند،
کفش هايم را تماشا کن
ـ که مثل لبخندی ـ
به سوی لحظهء آسودگی گشوده اند،
و ستاره هايم را ببين
که در قـُلک فرزندانمان
به صبحگاه می رسند.
1367
از ميان شعرهای
اسماعيل نوری علا
خانه:
تماس:
Fax: 509-352-9630