از مجموعهء «سه پله تا شکوه»
چگونه آتش جاری شد
چگونه آتش جاری شد
بر دست های ِ تب زدهء من؟
چگونه عمرم
ـ همچون بادبادک ِ سرگردان ِ کودکان ـ
بر سيم های پريشان ِ کوچه آويخت و
در باد تکه تکه شد؟
چگونه کلمات را از يخدان های تاريک دزديدم
و جرأت نکردم به کسی هديه شان کنم؟
چگونه آتش از پس ِ باران شعله ور شد
و کلمات پژمرده در جيب های فراموش گـُل کردند؟
چگونه چراغ را روشن کردی
و مهربانی را کنار ِ سفرهء شامم نهادی؟
چگونه در همهمهء آتشناک ِ کوچه و تاريخ
ميان آن همه صورت ِ رنگارنگ
مرا نشانه زدی؟
چگونه غذايت را بيرون کشيدی و با من قسمت کردی؟
***
آتش دست ها را می سوزاند
باران بادبادک ها را از شکل می اندازد
کلمات ـ دلتنگ و غريبه ـ
در گنجه های ِ سرد ِ ذهن دق می کنند
و ناگهان
تو چراغ را روشن می کنی.
و من از سرگردانی دست می کشم
تا به تو بپردازم.
1367
از ميان شعرهای
اسماعيل نوری علا
خانه:
تماس:
Fax: 509-352-9630