از مجموعهء «سه پله تا شکوه»
بر جزيره ايستاده ای
بر جزيره ايستاده ای
و بر گرداگردت ستارگان بر آب می افتند،
بر جزيره ايستاده ای
و بادبان هايت در حريق ِ غروب شِـکوه می کنند،
بر جزيره ايستاده ای
و پيامت
در آرزوی نسيمی
دل دل می زند.
من آن سوی ِ اين دريايم
چسبيده به قاره ای که طعم وحشی ِ حسرت دارد
و با جزيرهء تو
تنها به های و هوئی دل خوش کرده ام،
در نسيم چنگ می زنم
و نشاط زلالش را برای تو می فرستم،
بر آسمانت ترانه ای می نويسم
که طعم ِ طلوع ِ ستارگان دارد،
و بادبان هايم
_ اين سپيدجامگان ِ به خون ِ غروب نشسته ـ
بر شانه های ِ دريائی ام تکان می خورند.
بر جزيره ايستاده ای
هراسان از اينکه
بی کرانگی ِ دريا
و گشودگی ِ وحشی ِ خاک
ترا از خود بگيرد،
بر جزيره ايستاده ای
و سفر
رؤيای ِ دور دستی ست
که اعتمادت را بر نمی انگيزد.
من اين سوی ِ آب هايم
چنگ در چنگ ِ خاکی
که تا کوه و دشت می رود
و دره و باتلاق و گنداب
همه از آن ِ اوست.
من اينجايم
دستت را دراز کن
و نسيم را از دهانم بگير.
1367
از ميان شعرهای
اسماعيل نوری علا
خانه:
تماس:
Fax: 509-352-9630