نامت از آن ِ من است

نامت از آن من است

کليدکی که

         آسمان و آفتاب را

                           بر من می گشايد

در نوازش تو

به کوچهء اقاقی راه می برم

به زمزمهء تابستانهء نارون

به خواب گرمازدهء پنجره ای

که پرده هاش را برای شستن برده اند

در نوازش تو

به ضربآهنگ ِ باران می رسم

به چک چک ِ بغض کردهء ناودان ها

به خيسی ِ بويناک ِ خاکی

که روزی از آن ما خواهد شد

و کلماتم می جوشند و

خنکای شعر جويباری می شود

تا مسافر خسته را شفا بخشد

کنار شرابم نان و پنير می نهی

کنار هفت سينم سبزه می رويانی

کلماتم را به کودکان شعر و بوسه هديه می دهی

و زمين را به سوی بهار می چرخانی و

روزم

     از تو

           نو

            می شود.