از مجموعهء «سه پله تا شکوه»
بنويس
بنويس
با دست های آرام من
که بر دشت آفتابی کاغذ
می خرامند و بوته های کلام می کارند
ـ وقتی نوشتن
بر تن خال مخال آب
يادگاری از اوهام است
و نيزه های کلمات
در خط منظم شعر
ترا آواز می خوانند.
بنويس، آری بنويس
بر انگشتانم بنشين و قلم را طعمی از شيرينی عشق هديه کن
بر چشم هايم بنشين و
از اين پنجرهء سالخورد
بر جاری شدن خويش بنگر
که در کلمات می پيچی
در جملات طنين می افکنی
و شعری به روشنی ِ آسمان می شوی.
بنويس
در من
با من
که در اين آينه جز عکس تو همه چيز فرو می ريزد.
1365
از ميان شعرهای
اسماعيل نوری علا
خانه:
تماس:
Fax: 509-352-9630