Text Box: Anjoman e Farhangi ye Puyeshgaraan Baazgasht be Persik Baazgasht be Puyeshgaraan

به خط عربی - فارسی

Baa taxallos e xunin e Baamdaad

Marg aangaah paataabe[1] hami goshud ke xorus e sahar-gahi

Baang i hame az bolur sar mi daad-

               

                Gush be baang e xorusaan dar-sepordam

                Ham az lahze ye tord e milaad e xish.

□

 

Marg aangaah paataabe hami goshud ke pupak[2] e zard-xaal

Bi shaane ye noqre be sahraa sar mi nahaad-

 

                Be cashm, taaj i be xaak afgande jostam

                Ham az lahze ye negaraan e milaad e xish.

□

 

Marg aangaah paataabe hami goshud ke kabk e xaraamaan

Xande ye qeflat be daamane sar mi daad-

 

                Be dar-keshidan e jam e qahqahe hemmat nahaadam

                Ham az lahze ye geryaan e milaad e xish.

□

 

Marg aangaah paataabe hami goshud ke deraxt e bahaar-push

Raxt e qobaar-aalude be qaamat mi aaraast-

 

                Cashm be raah e xazzan e talx neshastam

                Ham az lahze ye nowmid e milaad e xish.

□

 

Marg aangaah paataabe hami goshud ke hazaar[3] e siyaah-push

Bar shaax-saar e xazaani taraane ye bedrud saaz mi kard-

 

                Baa taxallos e sorx e baamdaad be paayaan bordam

                Lahze lahze ye talx e entezaar e xish.


 

[1] Paataabe: Paa-pic, Ciz i ke piyaade-ravvan be paa picand, Paay-push, Paay-afzaar, Kafsh

  Paataabe goshudan: Dar jaa yi eqaamat gozidan vaa maandan(pas az safar)

[2] Pupak: Shaane-be-sar, Hodhod

[3] Hazaar: Bolbol

 

با تخلص ِ خونین ِ بامداد

مرگ آنگاه پاتابه (1) همی گشود که خروس ِ سحرگهی

بانگی همه از بلور سر می‌داد-

         گوش به بانگ ِ خروسان در سپردم

        هم از لحظه‌ی ترد ِ میلاد ِ خویش.

□

 

مرگ آنگاه پاتابه همی گشود که پوپک ِ زردخال (2)

‌بی‌شانه‌ی نقره به صحرا سر می‌نهاد-

 

             به چشم، تاجی به خاک افگنده جستم

            هم از لحظه‌ی نگران ِ میلاد ِ خویش.

□

 

مرگ آنگاه پاتابه همی گشود که کبک ِ خرامان

خنده‌ی غفلت به دامنه سر می‌داد-

 

            به در کشیدن ِ جام ِ قهقهه همت نهادم

           هم از لحظه‌ی گریان ِ میلاد ِ خویش.

□

مرگ آنگاه پاتابه همی گشود که درخت ِ بهارپوش

رخت ِ غبارآلوده به قامت می‌آراست-

 

          چشم به راه ِ خزان ِ تلخ نشستم

          هم از لحظه‌ی نومید ِ میلاد ِ خویش.

□

 

مرگ آنگاه پاتابه همی گشود که هَزار ِ (3)ِ سیاه‌پوش

بر شاخسار ِ خزانی ترانه‌ی بدرود  ساز می کرد-

 

          با تخلص ِ سرخ ِ بامداد به پایان بردم

          لحظه لحظه‌ی تلخ ِ انتظار ِ خویش.

 

1 پاتابه: پاپیچ ، چیزی که پیاده‌روان به پا پیچند. پای‌پوش، پای افزار،کفش، پاتابه گشودن: در جایی اقامت گزیدن یا ماندن (پس از سفر)

2  پوپک: شانه به سر، هُدهُد

3  هَزار: بلبل